Korte historiek Chirojongens te Grembergen |
|
Reeds in augustus 1944 - pas één maand na zijn aanstelling in Grembergen - startte hij met "zijn" Chiro-jongens "Don Bosco". In die ongeloofelijke korte tijd had hij in Jef Govaert, Eddy Meskens en Fred Vlaeminck de eerste onbaatzuchtige groeps- en afdelingsleiders gevonden en in het "heir" der toen nog talrijke misdienaars van parochie- en kloosterkerk, de even geestdriftige als noodzakelijke vendelleiders die, als de werkers van het eerste uur, de basis hebben gelegd van zes decennia succesvol jeugdwerk. Weliswaar staken ook de Grembergse seminaristen, Theo Van den Bossche, Omer Peleman en (later) Norbert De Baere, een handje toe tijdens de vakantieperioden. Maar de drijvende kracht, de onvermoeibare motor die alles draaiende hield, was en bleef E.H. Piet Hoste. Niet alleen was hij de stichter,de bestuurder, de proost…, maar evenzeer gaf hij zich mateloos als de bezielende groepsleider, als de nauwgezette schatbewaarder (maar vooral schat-vergaarder), als de auteur van talloze stukken voor de poppenkast "Tijl", waarmee de hele streek afgereisd werd op zoek naar de broodnodige financiële middelen, als organisator van de jaarlijkse Driekoningenstoeten, als regisseur der toneelspelen, die echt mochten gezien worden, en, hoe vaak niet, als de milde schenker die discreet en ongemerkt, er zijn eigen laatste centen aan besteedde opdat jongens uit minder-gegoede gezinnen zouden kunnen meegenieten van al het heerlijke dat Chiro "Don Bosco" de Grembergse jeugd te bieden had. Een dergelijke grenzeloze inzet kon niet zonder resultaten blijven, "Don Bosco" werd een weergaloos succes! |
|
Sindsdien zijn er zestig jaren voorbijgegaan. Na de pioniers van het eerste uur volgenden nog 10 proosten, 26 groepsleiders en meer dan 130 afdelingsleiders. Hoeveel jongens er als burchtknaap, knaap, kerel, man en later als speelclubber, rakker, topper, kerel of aspi een godsdienstig-zedelijke vorming (het eerste doel van Chiro-jeugd) "in blijheid, kranigheid en kameraadschap" (de pedagogische groeimotieven der beweging) hebben genoten, valt zelfs bij benadering niet meer te zeggen. Maar één ding staat als een paal boven water: de bruine vendels met hun wapperende Chiro-banieren waren in Grembergen niet meer weg te denken! Intussen hebben talloze oud-leden van "Don Bosco", dankzij de vorming die zij in de "Chiro" genoten, verantwoordelijke posten in alle geledingen van de maatschappij weten in te nemen. Ook daar timmeren zij aan de weg, volgend de beproefde principes van "hun" jeugdbewegingen, ook dit mag gezegd, niet zonder succes. Zeker, "Don Bosco" kende niet altijd evenveel bijval. Zoals in alle verenigingen kwam er na een periode van groei wel eens een tijd van teruggang. Maar op elke neerwaartse trend volgde steeds weer een toppunt van bloei. En heeft de afdeling tijdens de voorbije decennia niet genoegzaam bewezen dat zij over voldoende levenskracht beschikt om ook de kaap van het eeuwfeest succesrijk te halen? |